Het is het zenuwcentrum vanwaaruit grote evenementen in goede banen worden
geleid. Een kijkje in het commandocentrum van het Europees Kampioenschap
triatlon, dat twee weekends lang in Weert plaatsvindt.
DOOR GERTIE DRIESSEN

Commandocentrum, het woord roept bij de leek associaties op met actiefilms. Beelden van
hectische taferelen. Van flitsende beeldschermen, rinkelende telefoons en ijsberende, strak
kijkende mannen en vrouwen. De realiteit ziet er heel anders uit, blijkt deze zaterdag als
we een kijkje mogen nemen in het commandocentrum van het EK triatlon in Weert, dat is
ingericht in de Poort van Limburg. In een ruimte nabij de ingang zitten een aantal in
blauwe outfits gehulde heren achter een laptop en hangt welgeteld één beeldscherm in een
hoek. Dat biedt zicht op het nabijgelegen Bassin, het plein dat het hart van de activiteiten
gedurende het EK vormt. Niet alleen finishen alle sporters er; in de avonduren is dit stukje
Het commandocentrum: staand Peter Boer. Achterin Marc Tubée.

stad met tal van optredens the place to be voor de feestvierder. Vandaar dat er twee
camera’s zijn opgehangen. Voor de rest lift het commandocentrum mee op de beelden die
door een professioneel mediabedrijf van het EK worden gemaakt. Alle wedstrijden zijn live
via internet te volgen.
Pottenkijkers
Rond de klok van tweeën hangt er een relaxt sfeertje in het commandocentrum, dat
hoofdzakelijk bemenst wordt door vrijwilligers van de organiserende Stichting
Stadstriathlon Weert. De eerstvolgende wedstrijd begint pas om vier uur, dus kan er even
een praatje vanaf. Als de ‘actie’ begint, zijn pottenkijkers ook niet meer welkom.
Voor vrijwilliger Peter Boers van de stichting is het EK qua veiligheidsorganisatie niet
wezenlijk anders dan de voorgaande edities van de stadstriatlon. Draaiboeken voor
rampscenario’s lagen er al. Dat wil niet zeggen dat Boers op zijn lauweren kan rusten. Als
een van de twee coördinatoren van de centralisten – degenen die in het
commandocentrum via ‘oortjes’ in contact staan met de regelaars langs het parcours –
maakt hij lange dagen. Van pakweg zeven uur in de ochtend tot ’s avonds rond tienen. Wat
hij daar leuk aan vindt? „De samenwerking met mensen van allerlei verschillende diensten.
Je trekt een aantal dagen met elkaar op en raakt op elkaar ingespeeld.”
Tropisch
Een belangrijk veiligheidsaspect is – in voorkomende gevallen – hulpdiensten zodanig
door de stad loodsen dat deelnemers op het parcours niet gehinderd worden. Degene die
dat regelt, is specialist crowd management Marc Tubée , die speciaal voor de gelegenheid
is ingehuurd. Hij houdt zicht op alle bezoekersstromen en is de schakel tussen de
vrijwilligers en de hulpdiensten. Krijgt hij via de meldkamer een seintje dat er een
ambulance moet uitrukken, dan checkt hij of dat buiten het parcours kan. Zo niet, dan
moet in het parcours een nooduitgang worden geopend. „Als het even kan zonder de
wedstrijd te hinderen”, voegt Roel van der Heijde toe, die als ‘veiligheidsman’ vanuit de
gemeente de nodige ondersteuning geeft. „Het algemeen belang mag natuurlijk niet in het
geding komen, maar als het even kan wil je een wedstrijd niet stilleggen.”
Tot dusver loopt alles op rolletjes melden de heren. Al had de temperatuur wat minder
tropisch gemogen. Niettemin is alles uit de kast gehaald om de bezoeker en de sporter
‘zonproof’ te houden: waterbakken met sponzen, een watergordijn dwars over het
parcours, een sproei-installatie bij de finish en een watertappunt en insmeerbar op het
Bassin.